Krycie półgłuchej suki, badania, etyka hodowcy i PR

[zig hauer]

Temat założony na "opiniotwórczym " Forum hodowców i miłośników rasy nie zyskał zbyt dużego uznania. Tradycyjnie wśród hodowców zapanowała zmowa milczenia jednak zawsze można liczyć tu na frekwencję ze strony miłośników rasy.
Ci jak zwykle mają najwięcej do powiedzenia w tematach istotnych, hodowcy zaś wolą te mniej drażliwe. Przy okazji tej fascynującej dyskusji można dowiedzieć się, że badania to element budowania pozytywnego PR a nie jak dotąd większość myślała troska o dobro rasy.
O etyce w hodowli mają najwięcej do powiedzenia Ci co sami z etyką są na bakier. Czy etyka w hodowli to tylko badania?
Czy oszustwa związane z korektą wyglądu psa to już norma?! Wyciąganie zębów aparatami, korekta uszu, wstawianie implantów czy też farbowanie mieści się w ramach etyki? Należę do tych którzy nie dbają o pozytywny PR i chętnie podyskutowałbym na ten temat w miejscu jego założenia, ale niestety jest to niemożliwe z przyczyn ode mnie niezależnych
Oto mamy kolejną ofiarę badań zastanawiającą się nad odwiecznym pytaniem - być albo nie być? a raczej kryć czy nie kryć?
Szkoda, że refleksja przychodzi dopiero w tym momencie. Może trzeba było zastanowić się wcześniej i postawić sobie pytanie?
Badać czy nie badać? Czy wyniki tych badań są gwarancją zdrowia przyszłych szczeniąt? Jak już nie raz życie pokazało NIE!
Pisało się o tym nie raz nie dwa. Ostatnio o ile mnie pamięć nie myli to latem ub. roku kiedy to inna hodowczyni zadała na "opiniotwórczym forum" pytanie "gdzie są te przebadane"? Wałkować jeszcze raz to samo nie ma sensu wystarczy zajrzeć do "Śmietnika".
Jest tam o głuchocie, moralności i PR. Swoją drogą po tylu latach dowiedziałem się, że podstawą hodowli jest dobry PR.
Jak się buduje pozytywny PR doświadczeni wiedzą, mniej doświadczonym już tłumaczę.
Standardowo wpisy "śliczny", "gratulacje" wszędzie wszystkim i za wszystko. Jeśli chodzi o badania tu sprawa jest bardziej skomplikowana. Badania należy zrobić samemu i w zależności jakie wyjdą chwalić się albo po cichu czekać. Jak się zapytają to mówić, że mam schowane głęboko w szufladzie. Jak będą napierać to zmiana frontu - owszem pokażę, ale w domu tylko poważnie zainteresowanym.
Może się zdarzyć tak jak to w przypadku autorki tematu mleko się rozlało i wiadomość poszła w świat. Co wtedy?
Wzorem byłego eksperta ds/hodowlanych śmiało możemy powołać się na przepisy związkowe które nic na temat badań nie mówią. Zawsze można postawić się w roli ofiary i napisać, że szkalują publicznie, plują na hodowlę i hodowcę. Mając dobry PR zadziała.
Czy kryć półgłuchą sukę? To raczej pytanie do speców od krycia półgłuchymi bo oni najlepiej wiedzą. Jeżeli chodzi o ich psy to kryć, jeżeli chodzi o konkurencję to trzeba odsunąć od hodowli dla dobra rasy. Jeżeli odsuwać półgłuche to może odsunąć także te słyszące co rodzą niesłyszące. Skoro po dwóch przebadanych rodzą się głuche i półgłuche to gorzej już być nie może! Natura jak wiemy potrafi spłatać figla. Nawet krycie kolor na kolor nie daje 100% gwarancji.Tu sprawa się komplikuje bo o ile taki przypadek wyjdzie w pierwszym miocie jest łatwo ale co gdy problem wyniknie w 2 czy 3 miocie. Co wtedy?
Cenną wskazówką w podjęciu decyzji jest jak to ktoś napisał "równanie do najlepszych". W tym celu należałoby sprawdzić co w takich sytuacjach robi konkurencja. Konkurencja kryje i wcale się nie przejmuje. Wystarczy zerknąć na zapowiedzi miotów i gołym okiem widać, że połowa miotów jest po nieprzebadanych a może 5% wszystkich miotów jest przebadanych przed wyjściem z hodowli. Czyli z założenia wszystko "z domniemaniem winy" i działające na pograniczu pseudohodowli. I co? I nic! Jak się ma dobry PR to się można prześliznąć bez zbędnych pytań o badania a jak klimat jest niekorzystny to się można pośliznąć. Podobno jak byłby Klub to było by łatwiej i prościej. Myli się ten kto tak sądzi bo jak wiadomo już w trakcie jego tworzenia był zamysł odnośnie karencji na badania. Czego dokonał i jak skończył Klub wiadomo.
Jest jeszcze inna kwestia - reproduktor - czyli czy właściciel psa pokryje taką półgłuchą sukę? Może lepiej całą winą obarczyć właściciela repa bo przecież gdyby nie chciał to by nie pokrył i niech on się tłumaczy. To też już było przerabiane w różnych wariantach. Zadam oto takie pytanie - gdzie jest moralność tych co mają przebadane repy a kryją nieprzebadane suki? W myśl zasady "domniemania winy" powinni odmówić krycia. Czy odmawiają? Więc o co chodzi? Gdzie etyka? Po co badania?
Co by człowiek nie zrobił zawsze d... z tyłu nie wspomnę już o PR bo jak wiadomo PR zrobi konkurencja na nią zawsze można liczyć Wbrew pozorom to nie jest takie proste

[swinka]

Wspaniały wywód!
Jeśli chodzi o etykę w polskich hodowlach to coraz bardziej przekonuję się, że jej nie ma. Jeśli jest to u niewielu.
P.S.Ta półgłucha suka jest moja i "mleko się rozlało" dlatego, że sama tego chciałam.
Pozdrawiam!

[ex se natus]

TRUST ME Ex Se Natus również jest półgłucha, jest po słyszących rodzicach, nie robiłam z tego tajemnicy, oficjalnie napisałam o tym na jednym z for
wiele osób pytało mnie, czy będę ją kryła, też nie robiłam z tego tajemnicy, że mam takie plany wobec niej
na "opiniotwórczym" forum była nawet dyskusja na ten temat, burzliwa, Andrzej wie o tym, bo jeszcze "miał zaszczyt" wypowiadać się tam
jaki był efekt tej dyskusji, można się domyśleć
swoich planów nie zmieniłam, będę sukę kryła, z pewnością wszystkie szczeniaki będą przebadane
nie wiem co jest bardziej moralne: kryć nieprzebadane nieprzebadanymi i nie badać, czy kryć np półgłuchą sukę słyszącym psem i zbadać szczeniaki

[Sauron]

Bulteriery, jak każda rasa, mają kilka "przypadłości". Najgorszymi są choroby nerek: niewydolność nerek i torbielowatość nerek. Rokowania są zazwyczaj ostrożne, owszem można psu przedłużyć życie kilka miesięcy, ale zazwyczaj jest to równia pochyła.
Serce - kardiomiopatia, zwyrodnienia zastawek

Słuch- głuchota całkowita lub jednostronna. głuchota nie boli, półgłuchy pies może sobie świetnie funkcjonować, w dobrym samopoczuciu, jest praktycznie nie do odróżnienia od psa "stereo".
Głuchy z resztą też, o ile ma odpowiednich właścicieli, z chęcią i zapałem do pracy z psem i nauki psiego "języka migowego".

Alergie - owszem, ale nie czarujmy się, przy dzisiejszym skażeniu środowiska i chemii we wszystkim coraz większa liczba osób ma alergie różnej maści, a co dopiero zwierzęta.

Kwestia doboru hodowlanego jest sprawą trudną, większość hodowców jednak stara się wybrać psa zdrowego, bada również swoje suki. Lecz co dają nam badania?
Badanie nerek - UPC stosunek białka do kreatyniny z moczu, usg nerek, profil nerkowy z krwi, badania ważne, wręcz obowiązkowe, dostarcza nam informacji, że zwierzę w danej chwili jest zdrowe. Nie oznacza, że będzie zdrowe za pół roku czy rok. Niestety nie ma testów genetycznych wykluczających choroby nerek, dziedziczenie schorzeń jest nieznane. Rzec by można -lotto.
Część hodowców bada pod tym kątem swoje psy i chwała im za to. Badania dają obraz zdrowia nerek, wykonywane są już kilka ładnych lat, wiec można sobie przeanalizować pokolenia, ale życie czasem weryfikuje je, bo są to badania na "tu i teraz". Mechanizm dziedziczenia jak pisałam jest nieznany, ale od czegoś trzeba zacząć.

Serce - jedynym wiarygodnym badaniem jest doppler. Stwierdza jednoznacznie, czy pies ma zdrowe serce czy też nie. EKG, rentgeny czy nawet zwykłe echo nie są wiarygodnymi badaniami na tyle, żeby stwierdzić czy pies ma serducho ok, często są wykonywane w gabinetach "po sąsiedzku" a nie u specjalistów w tym zakresie. Zaliczyłabym je do badan wstępnych, raczej bardziej ogólnych, poglądowych niż dokładnych. Ale nawet doppler jest badaniem "tu i teraz" - nie daje on, żadnej gwarancji, że pies mający zdrowe serce w wieku 2 lat nie zachoruje w wieku 4 lat i że jego dzieci również nie zachorują.

Słuch - jedynym badaniem jest BAER, jednoznacznie stwierdza czy zwierzę słyszy czy nie.

W Polsce są dwa ośrodki wykonujące owe badanie. I co z tego? często psy półgłuche po badaniu w kraju w magiczny sposób "osłyszały" za granicą. Nasuwa się pytanie dlaczego? Dlatego że badanie w Polsce jest stosunkowo krótko dostępne a ilość przebadanych psów niewielka w porównaniu z zagranicznymi ośrodkami z wieloletnim stażem i nieporównywalnie większą ilością przebadanych psów a co za tym idzie praktyką i doświadczeniem? Nie mnie oceniać, wnioski każdy sam wyciągnie.

Dochodzimy do szczeniaków. Hasło rasowy = rodowodowy większość sobie przyswoiła, i chwała im za to! Teraz jest nowe hasło "po przebadanych rodzicach". Czy to daje nabywcy gwarancję zdrowego szczenięcia, które dożyje w dobrym zdrowiu wieku seniora? Niestety nie. Hasło szumne, owszem, a co się za tym kryje? Wystarczy się trochę rozejrzeć w internecie, poszukać i zaangażować. Znaleźć można te "najprzebadańsze" z badaniami UPC z 2008 roku (sic!), stwierdzające na podstawie EKG czy RTG że pies ma zdrowe serce, albo, ze jak nie słyszał w Polsce to usłyszał za granicą. Jak to jest że po tych super przebadanych szczeniaki nie dożywają wieku "emerytalnego", co gorsza ich rodzice odchodzą przedwcześnie? Przecież byli tacy przebadani?
Ano tu właśnie kłania się umiejętność czytania ze zrozumieniem, minimum wiedzy na temat badań i wyciąganie własnych wniosków, bowiem nie wszystko złoto co się świeci.

Nikt nie da nam gwarancji, że szczenię będzie super zdrowe, nawet mimo najszczerszych chęci i rzetelnych badań, zwłaszcza dotyczy to chorób nerek. Niestety, nieznany jest mechanizm dziedziczenia żeby mieć 100% pewności.
Co więc ma zrobić hodowca? Kryć młodo sukę po raz pierwszy, czy użyć psów w 8 roku kalendarzowym bo skoro dożyły znaczy jest ok? Otóż również nie da nam to gwarancji, że ich dzieci lub też wnuki będą zdrowe. Przyjmując najostrzejsze kryteria czyli odsuwać od hodowli zostalibyśmy tak naprawdę z niczym, bo trzeba by odsunąć pewnie wszystkie psy, bo w każdym rodowodzie znalazłyby się "kwiatki". Wielu hodowców na szczęście starannie dobiera rodziców szczeniąt, najważniejsze to zachować zdrowe podejście, mieć świadomość co się ma w rodowodach swoich psów. Nasuwa się też pytanie, co się dzieje ze szczeniętami z hodowli szczycących się "przebadanymi rodzicami" i osiągnięciami, gdzie jest kilkadziesiąt szczeniąt rocznie, a na wystawach i forach widać tylko ich niewielki odsetek ? Co się dzieje z ich rodzicami? Można mieć nadzieję, że mają się dobrze na kanapach hodowców i nowych właścicieli, ale istnieje też możliwość że wyjechały "do Kanady", ale prawdy się nie dowiemy bo wszystko zazwyczaj owiane jest tajemnicą.

W obecnych czasach nabywca może kupić szczeniaka po badanych rodzicach ale nie daje to żadnych gwarancji na przyszłość!

[Jaga]

"Nie wszystko złoto co się świeci i świadomość co się ma w rodowodach swoich psów "
Będę pewnie znowu monotematyczna, ale myślę, że jest to istotny dodatek w tym temacie - "przypadłości rasy"
Inbred
viewtopic.php?f=5&t=3092
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
post edytowany. mod

[Karmacoma]

Pani Halino, od początku tego tematu zastanawiałam się ile Pani wytrzyma! Niedługo.
Katując nas nieustannie tą samą, zaciętą płytą sprawia Pani tylko to, że nie chce się ani tych cytatów czytać ani dalej ciągnąć tematu bo wygląda jak śmietnik. Wszystko co miała Pani do wklejenia i zacytowania w temacie INBERDU jest tu:
viewtopic.php?f=5&t=3092
I w przyszłości proszę się odnosić do tego linka a nie wklejać po raz setny link do klubu wilczarza i cytować w kółko to samo. Jeśli nie, będą ostrzeżenia i czasowe bany.
Ma Pani częściowo rację, "przypadłości" psów rasowych są związane z dużym zinbredowaniem ras ale sprowadzenie wszystkiego do inbredu jest zbytnim uproszczeniem. Problemy zdrowotne pojawiają się również w hodowlach, które nie kryją w bliskim pokrewieństwie (przynajmniej w obrębie rodowodu). Może pod uwagę należy wziąć jeszcze wciąż nowe mutacje genetyczne, które również mogą mieć wpływ na wzrost zachorowań w naszej rasie (bo taki się ostatnio obserwuje). Mutacje, które w organizmie psa tak jak i każdym innym, spowodowane mogą być zanieczyszczeniem środowiska, złym pożywieniem, tonami antybiotyków w mięsie czy GMO. Może i o tym trzeba pomyśleć a nie zwalać wszystko na przodków czy inbred. Pojawia się też druga strona medalu - jeśli zaczniemy odsuwać wszystko co zinbredowane i wszystko co "coś niesie" (a jest tego wiele) to czy pula genetyczna nie zostanie jeszcze niebezpieczniej zawężona?
Ostatnimi czasy wiele ciekawych dyskusji zdrowotnych i hodowlanych toczy się na forum międzynarodowym, rozmawiają tam raczej hodowcy, z mniejszym i większym doświadczeniem. Polecam, wielu ciekawych rzeczy można się dowiedzieć.
Przyjęło się stwierdzenie, że udowodnione jest, że po głuchych i półgłuchych rodzi się większy odsetek półgłuchych szczeniąt niż po tych słyszących rodzicach. Czy ktoś z Was ma ten dowód? Gdzieś są statystyki czy prace na ten temat? Bo nie umiem znaleźć. Jedyne ciekawe co znalazłam ostatnio w tym temacie to stwierdzenie, że wcale takich dowodów nie ma i dopiero odpowiedni system badań BAER mógłby takich dowodów dostarczyć. Bo może jednak ten odsetek byłby podobny? Oczywiście nic tu nie stwierdzam, pytam tylko.
Znalazłam też inne stwierdzenia, nie będę tłumaczyć:
"The fact is that we do not have the evidence and a BAER testing scheme would do exactly that; produce evidence. It is logical that deafness begets deafness per se, but you really must do your research; the reason that Bull Terriers (and other animals) are sometimes deaf is down to then genetic link between deafness and the gene that provides the marking pattern. But I think you are missing my point; let’s suppose that Ghabar the Admiral had been BAER tested and had been proven to be a unilateral (deaf in one ear – and for all we know he may have been!!). Would I have used him? Damn right; but probably to a colored bitch or certainly one with lots of positive BAER tested animals in the background. And actually you will probably find that any pedigree with many generations of positive BAER tested animals will have lots of colored animals in their pedigree."
i
"I wouldn't have used the Admiral had he been deaf in one ear,and yes for all we know he may have been."

Cała dyskusja:
http://www.bulliez.net/forum/showthread ... Club/page2

A dla bardziej dociekliwych czeska basa danych:
http://www.chov.net/gene/1000/genealogie.php?lang=en
gdzie można sobie prześledzić rodowody dużej części psów, można zobaczyć w jak wielu rodowodach i jak często pojawia się Ghabar The Admiral, zarówno u tych mniej znanych jak i u czołowych reproduktorów. Jeden z przykładów, pierwszy lepszy , 6-cio pokoleniowy rodowód:
http://www.chov.net/gene/1000/genealogi ... 6&genLev=6

No ciekawe czy był ten Admiral rzeczywiście półgłuchy czy nie?

[HoRacy]

Wracając do tytułu tematu odpowiedź jest przynajmniej dla mnie prosta, wszystko zależy od jakości zwierzęcia.

i tak


krycie suki przeciętnej nie dość że z słabą głową, zarwanym grzbietem i nie najlepszym kątowaniem nie ma największego sensu gdyż jak głosi opia "poprawić głowę to można w dwóch miotach to poprawne ciało buduje się całe pokolenia".
Oczywiście można mówić że suka z tytułami, ok u jakich sędziów? na jakich wystawach?
I tu rada do młodszych stażem wystawców - późniejszych hodowców zamiast się tłuc po pipidówach za pseudo tytułami lepiej pojechać na 2, 3 zagraniczne wystawy klubowe gdzie najpewniej zobaczy się więcej bulterierów w jeden dzień niż przez całą swoją karierę wystawową to do tego psy są wysokiej klasy a nie jak zazwyczaj bywa na wystawach krajowych.
Taka wystawa może dać sporo wiedzy jak powinien wyglądać bulterier i jakiego my mamy.


suka bardzo dobra eksterierowo, jestem przekonany że tej klasy suki jak ta przez najbliższe kilka lat trafią się przy dużym szczęściu w 3,4 hodowlach. Kryjąc sukę mamy duże prawdopodobieństwo że przy użyciu dobrego psa już w pierwszym miocie da szczeniaka ładnego i zarazem słyszącego.

Proszę się na mnie nie obrażać, zawsze można pojechać na taką wystawę wygrać klasę i powiedzieć horacy bredziłeś.

[Jaga]

[Karmacoma]

[Jaga]

[era-teriera]

[HoRacy]

[zig hauer]

[Karmacoma]

[era-teriera]