Rodzaj skojarzenia // współcz. inbredu // wkład genetyczny przodka//
rodzic x potomstwo // 25 % // rodzic: 75 %
brat x siostra // 25 % // oboje wspólni dziakowie po: 50%
dziadek x wnuczka // 12,50 % // ojciec: 62,5 %
pół-brat x pół-siostra // 12,50 % // wspólny dziadek: 50 %
wuj x bratanica // 12,50 % // wspólny dziadek: 37,5 %
brat ciot. x siostra ciot. // 6,25 % // wspólny pradziadek: 25%
Współczynnik Wright'a - współczynnik inbredu
Współczynnik Wright'a określa szacunkową ilość procentową różnych homozygotycznych par genów odziedziczonych po wspólnych przodkach. Innymi słowy określa średnią szansę, że para homozygotycznych genów jest odziedziczona po wspólnych przodkach.
Definicja inbredu dla genetyka i hodowcy nie jest taka sama. Dla genetyka określa go wymierna liczba rosnąca gdy wspólny przodek pojawia się w rodowodzie ze strony matki i strony ojca, dla hodowcy natomiast inbred to bardzo bliskie skojarzenie - rodzica z potomstwem bądź rodzeństwa między sobą. To, co określamy inbredem czy raczej linebreedingiem w danej rasie zależy głównie od średniego poziomu zinbredowania w danej rasie - ta sama wartość współczynnika Wright'a w mało licznej rasie będzie outcrossem a w rasie bardzo licznej (a więc siłą rzeczy mniej zinbredowanej) będzie linebreedingiem.
Aby właściwie obliczyć współczynnik inbredu bazować musimy na wielu pokoleniach, ponieważ inbred w piątym czy dalszym pokoleniu rónież może mieć olbrzymi wpływ na potomków. Współóczynnik inbredu obliczony na podstawie czterech i dziesięciu pokoleń może się zasadniczo różnić.
Ponieważ obliczanie współczynnika Wright'a jest dość pracochłonne, używa się do tego celu programów komputerowych (np. CompuPed). W tabeli poniżej przedstawione są współczynniki Wright'a dla różnych skojarzeń krewniaczych.
Zdarza się, że współczynnik Wright'a obliczany dla rodowodu 4-pokoleniowego wynosi zaledwie kilka procent, a przy uwzględnieniu 10 czy więcej pokoleń wzrasta do np. 30%. To więcej, niż gdyby skojarzyć ojca z córką, czego w ogóle nie można było podejrzewać na podstawie skróconego 4-pokoleniowego rodowodu, co uświadamia nam, jak ważna jest dogłębna analiza pochodzenia psa. Popularny reproduktor może pojawiać się w odległych pokoleniach tak wiele razy, że jego wkład genowy ustępuje jedynie wkładowi rodziców - a przecież przodek ten nie wystąpi w ogóle w wydanym nam przez Związek Kynologiczny rodowodzie.
Bibliografia:
Dr. Jerold S. Bell, D.V.M. "The Ins and Outs of Pedigree Analysis, Genetic Diversity, and Genetic Disease Control
p.s tabelki nie potrafię skopiować,sposób w jaki to zorbiłam niezbyt czytelny- więc skopiowałam informacje ( na samym początku) -tutaj oryginał :
http://www.malamuty.om.pl/IndexPl/Hodow ... bredu.html
napisałam długiego posta i się zepsuło.
Tak długa i zawiła była,że zapomniałam nawet tytułu i autora. W każdy razie posiłkując się wykresami wspomniał o zjawisku "depresji inbredowej " i może warto o tym napisać przy okazji tematu o inbredzie. O ile pamiętam depresja taka może wpłynąc na obniżenie sie płodności czy na przykład na cechy zewnetrzne budowy zwierzęcia ( będzie ono w wyniku takiej depresji mniejsze,drobniejsze). Z tego co wiem wpływ na to ma mutacja,w której rezultacie pojawiają się geny latalne i półlatalne (recesywne).Latalne mogą wpłynąc na smierc psa,a półletalne moga byc odpowiedizalne za uposledzenie (wady).
na niebieskim m. martyka zakwestionowal to co napisalam, mimo ze to nie byl moj wymysl, ale w postach jedi tez gdzies znalazłam ta informację. jak bede miala czas przejże absy i napisze dokladnie co i jak.
pleplu pleplu, bo ja rodowodu twojej suki dokładnie nie znam 
prócz tego że z jednej strony Timary a z drugiej DT. I chyba to do ciebie nalezy dokładne przejrzenie kandydatów.